Antitela koja ciljaju PD-1 - PD-L1 signalni put pokazala su zapažen učinak u lečenju različitih karcinoma, uključujući i nesitnoćelijski karcinom pluća (engl. non-small cell lung cancer – NSCLC), u čijoj terapiji su postala standard lečenja. Anti PD-L1 antitela pokazala su značajan benefit u ukupnom preživljavanju kod pacijenata obolelih od metastatskog NSCLC i to nezavisno od nivoa PD-L1 ekspresije, sa boljim bezbednosnim profilom u odnosu na hemioterapiju, a rezultati dugogodišnjeg praćenja pacijenata potvrđuju pokazan benefit.

Grupa istraživača iz različitih centara širom Sjedinjenih američkih država i Evrope, uključujući istraživače iz Yale Comprehensive Cancer Center i Dana-Farber Cancer Center, predstavili su prošle godine rezultate petogodišnjeg praćenja 89 pacijenata sa uznapredovalim NSCLC koji su primili najmanje jednu dozu PD-L1 inhibitora. Tokom perioda praćenja jedan pacijent preminuo je od pneumonije koja nije bilau vezi sa primenjenom terapijom čekpoint inhibitorima, dok je četiri pacijenta prekinulo terapiju usled visokog intenziteta neželjenih događaja poput hipoksije i hiperpireksije, koji su se javljali unutar prve godine terapije. Značajno je da ni jedan pacijent nije imao neželjene događaje višeg gradusa nakon prve godine terapije.

Što se efikasnosti terapije tiče, objektivan odgovor uočen je kod 23% pacijenata, uključujući i jedan kompletan odgovor, koji se beležio i u trentuku prestanka praćenja (oko dve godine nakon početka terapije), a stabilna bolest kao nabolji odgovor na terapiju postignuta je kod 28% pacijenata. Odgovor na terapiju bio je sličan kod skvamozne i neskvamozne histologije tumora, kao i između podgrupa pacijenata koji prethodno nisu lečeni i onih koji su prethodno primili jednu ili dve terapijske opcije. Medijana dužine trajanja odgovora iznosila je od 15,4 meseca do 18,2 meseca, zavisno od nivoa ekspresije PD-L1. Stopa jednogodišnjeg preživljavanja iznosila je 63%, dvogodišnjeg 37%, a trogodišnjeg 28%, što predstavlja značajan napredak u odnosu na podatke starijih studija. Medijana preživljavanja bez progresije varirala je između 3 i 7 meseci u zavisnosti od nivoa ekspresije PD-L1, međutim, treba imati u vidu da se raspon preživljavanja bez progresije kod određenih pacijenata kretao do čak 51 i 62 meseca (u trenutku preseka podataka).

Iako njihovi rezultati ukazuju da nivo PD-L1 ekspresije može da identifikuje pacijente koji će potencijalno bolje odgovoriti na terapiju PD-L1 inhibitorima, autori ove studije smatraju da pacijenti sa nižom PD-L1 ekspresijom ne bi trebalo da budu uskraćeni za terapiju PD-L1 inhibitorima, s obzirom da je benefit moguće postići i u ovoj subpopulaciji. Rezultati ovog dugogodišnjeg praćenja pacijenata koji su bili su na terapiji PD-L1 inhibitorima podržavaju prethodno prijavljene ishode u studijama kraćeg perioda praćenja, te pokazuju željene odgovore na terapiju dugog trajanja, izuzetno povoljan bezbednosni profil PD-L1 inhibitora, pa i trend smanjivanja incidence neželjenih događaja u vezi sa terapijom nakon prve godine lečenja.