Bihejvioralni problemi kod juvenilnog idiopatskog artritisa

Juvenilni idiopatski artritis (JIA) jeste grupa autoimunih, neinfektivnih, heterogenih hroničnih poremećaja koje karakteriše upala sinovijalne membrane i vezivnog tkiva, koja traje duže od 6 nedelja. Prosečna prevalenca u celom svetu je 2 naprema 1000 dece. Dok se simptomi kod neke dece javljaju nekoliko meseci, kod druge se mogu nastaviti tokom života. Pored bola i fizičke ograničenosti deca su usled bolesti i pod ozbiljnim stresom.

Kod dece sa aktivnim JIA-om pored fizičkih simptoma mogu se uočiti razdražljivost, povratak na detinjaste oblike ponašanja, gubitak apetita, gubitak težine i bihjevioralni problemi. Isto tako primećuje sei smetnje u ritmu spavanjai bihejvioralni i psihološki problemi poput umora praćenim smanjenjem raspoloženja i karakteristika povezanih upravo sa nedostatkom sna.

Uprkos tome što je sprovedeno više istraživanja koja proučavaju da li postoji uticaj na psihološki razvoj kod dece sa JIA-om, došlo se do kontradiktornih zaključaka.

Tim iranskih istraživača je, pošavši od stava da se nije moglo doći do zajedničkog zaključka u vezi sa ovom temom, sproveo studiju kontrole slučaja koja je proučavala da li bolest utiče na psihološki razvoj obolelih od JIA.Kako bi otklonili neposredne efekte fizičkih tegoba i srodnih poremećaja kod dece u aktivnoj fazi bolesti, naučnici suu istraživanje uključili onu decu koja su bila u remisionoj fazi bolesti.

Naučnici su istraživanjima obuhvatili 51 dete i adolescenta obolelih od JIA i priključili im kontrolnu grupu dece starosti od 6 do 8 godina. Dok su birali decu obolelu od JIA držali su se kriterijuma da su minimum pre šeste godine dobili dijagnozu. Prosečan period bolovanja dece bio je 3,6+2,3 godine. Psihološki razvoj dece testirali su koristeći Kontrolnu listu dečjeg ponašanja (CBCL).

Kada su sagledali rezultate istraživači su uvideli da se za internalizaciju u grupi obolelih od JIA u stepenu od 70% stiglo do ivice kliničkog opsega ili do samog opsega, a da je ovaj stepen u kontrolnoj grupi 18%. Takođe su primetili da je kontrolna grupa postigla skoro duplo veći rezultat u pogledu eksternalizacije nego grupa obolelih od JIA. Kod dece iz grupe obolelih od JIA primećeno je da je stepen anksioznosti/depresije, somatskih tegoba, nedoličnog ponašanja, agresivnog ponašanja i socijalnih problema bio znatno veći nego kod kontrolne grupe.

Sudeći prema sistematskim pregledima, naučnici su izjavili da rezultati istraživanja ukazuju na to da se internalizacija i eksternalizacija češće sreću kod dece i adolescenata obolelih od JIA.

Reference:

Amir Hossein Memari et al. Behavioral Problems in Juvenile Idiopathic Arthritis: A Controlled Study to Examine the Risk of Psychopathology in a Chronic Pediatric Disorder, International Journal of Chronic Diseases Volume 2016, Article ID 5726236, 5 pages

RS/RA/1809/0006